اگر مردی امان ده نی خجالت

تفقد کن نه اظهار اصالت

توئی درویش نی اهل و عیالت

کشی رنج ار نباشد ملک و مالت

زدند از دولت ختم رسالت

ببام لم یزل کوس جلالت

خبر دارم ز اعماقِ خیالت

به من یک ذرّه مخفی نیست حالت

بیا عارف بگو چون است حالت

چه بود از مشهدی گشتن خیالت

وکالت گر دهد تغییرِ حالت

عجب چیز بدی باشد وکالت

نکرده ساعتی رفع کسالت

شد از فرهنگ کاری نو حوالت