اگر در شهر و دشت و کوه و غاریم

نه آخر در پناه شهریاریم

من و پروانه هم مشرب دو یاریم

که در جان تخم آتشها بکاریم

مگو دیگر که با هم غمگساریم

ز یک آتش چو لاله داغداریم

من و دل برق سیر و باد ساریم

که خضر بر و الیاس بحاریم

که ما در آتش عشق استواریم

چو زر ده دهی کامل عیاریم

همه در درگهت فرمان گذاریم

همه در خاک راهت جان سپاریم

نه افغانیم و نی ترک و تتاریم

چمن زادیم و از یک شاخساریم

تمیز رنگ و بو بر ما حرام است

که ما پروردهٔ یک نو بهاریم

به پستی در، دچار گیر و داریم

ببالا، چنگ شاهین را شکاریم

بگفت، ای بی‌خبر، ما رهگذاریم

بر این دیوار، نقشی می‌نگاریم