بود که بیند و رحمی نماید ای همدم

زگریه پاک مکن چشم خونفشان مرا

گذشت یار تغافل کنان ز ما اهلی

چه بی زبان شده ای، نامراد آهی کن

رقیب گفت بدین در چه میکنی شب و روز

چه میکنم؟ دل گم گشته باز می جویم

ز مرغ صبح ندانم که سوسن آزاد

چه گوش کرد که باده زبان خموش آمد

چه جای صحبت نامحرم است مجلس انس

سر پیاله بپوشان که خرقه پوش آمد

زخانقاه به میخانه می رود حافظ

[...]

شنیده ام که در این طارم زراندود است

خطی که عاقبت کار جمله محمود است

زتاب قهر میندیش و ناامید مباش

که زیر سایه ی جود است هر چه موجود است

مرا زحال قیامت شد این قدر معلوم

[...]