گشود چهره چو عبدالحسین فتح الله

سؤال کرد پدر از صفائیش مولود

جواب شافی وکافی که بر نگار و بگو

ز زهره مشتریم زاد ای عجب فرمود

چو مرد آمنه رحمت کند خدای او را

چهار طفل یتیمش چه لطمه ها خوردند

نرفت سالی افزون دو پور و دختی از آن

به خاک آرزوی مادر از جهان بردند

صفائی از پی تاریخ مرگ آنها گفت

[...]

شتافت قاضیک لعنتی به سوی درک

ز عذب عیش خوش افتاد در عذاب الیم

صفائی از پی مه‌روزهٔ هلاکش گفت

ابوحنیفه این مرز رفت سوی جحیم