به خون من چه گواهی دهی ز روی ارادت

شهادت چو منی را چه احتیاج شهادت

خدای را مکن ای پارسا به سجده آن بت

ملامتم، که نیاید ز بنده غیرعبادت

زمان زمان به من از دور خویش را بنماید

[...]

چو سرو قد تو از می به پیچ و تاب درآید

چو باد سرد مرا دل به اضطراب درآید

درآ به عزم صبوحی چو آفتاب صباحی

که بخت ناشده بیدار من، ز خواب درآید

چو با خیال تو شبها به گفت‌وگوی در آیم

[...]

دلا ز سرو قدان برگرفتن نظر اولی

بتان بلای خدایند، از بلا حذر اولی

به ناله دل زارم اثر نمانده و شادم

که ناله‌ای که ز بیداد اوست، بی‌اثر اولی

کند چو رشک رقیبم هلاک اگر به خود آیم

[...]

چو یافتی که برآنم که درد دل به تو گویم

رقیب را طلبیدی که آن نهفته بماند