به فرمان ما گشت تاج و نگین

همان شاهی هفت کشور زمین

به نخچیرگاه و صف رزم و کین

مگرد از برش دور گامی زمین

زره جامه‌شان روزوشب جای زین

زمین پشت اسپ آسمان گرد کین

بگسترده فرشی ز دیبای چین

برو پیکر هفت کشور زمین

چو کشور شود پر ز بیداد و کین

بود همچو بیماری اندوهگین

سپاهیست این کاسمان و زمین

بترسد ز پیکارشان روز کین

به هر هندوی کو ربودی ز زین

به هر پیل کافکندی از خشم و کین

به هر سو نگهبانی از بهر کین

به هر گوشه‌ای جنگیی در کمین

برافکند بر هندوان تن ز کین

به یک حمله سی گرد زد بر زمین

همی گفت ازینسان و از خشم‌ و کین

نهاده یکی پای بر پشت زین

پلنگینه پوشان زاول به کین

پسش برگشادند ناگه کمین

چنانیم ما پیششان روز کین

چنان چشمه در پیش دریای چین

ز خویشانش ماندست گردی گزین

خداوند کوس و درفش و نگین

همی تا سمورست و سنجاب چین

نپوشد ز ریکاشه کس پوستین

همی چاره سازی که من هند و چین

سپارم به چنگت نخواهد بُد این

شبان سیر باید وگرنه به کین

مهین گوسفندی زند بر زمین

لب بیشه و رود هر سو ز کین

به پیلان برآورده راه کمین

سرانجام زر داده تند از کمین

بر افکند بر هندو ابلق ز کین

به زودی کشد بخت از آن خفته کین

چو بیداری او را بود در کمین

همی ساخت بر کشتن عم کمین

نهان عم به خون جستنش همچنین