همه تنش چشم و همه چشم گوش

همه گوش دل ها همه دل خروش

ز گردون به گردون شده بانگ و جوش

جهان پر درای و جرس پر خروش

دو ره پیل سیصد چو دریا به جوش

ز برگستوان دار و از درع پوش

به شمشاد پوینده عنبر فروش

به یاقوت گوینده در خنده نوش

چو خوردی به آواز گفتی که نوش

ازو بستدی باز بودی خموش

یکی نامه گویا چو فرخ سروش

که از در معنی صدف کرده گوش

به گهواره در هند کودک خروش

چو گیرد به نامم نباشد خموش

همی تا دو صد میل در که خروش

فتادی و باز آمدی باز گوش

سیه پوش گیتی چو شد زرد پوش

که کهربا برزد از چرخ جوش

کنون چون نهادم سوی راه گوش

که و مه نیوشید پندم به هوش

از ایوان به کیوان برآمد خروش

زبر زآن فغان خاست و ز شهر جوش

سراسر ز مشک سیه طره پوش

هم از طبع گوینده و هم خموش

سراسر ز دست هنر خورده نوش

پدرشان خرد بوده و دایه هوش