سپه برنشاند و بزد بوق و کوس

زمانه شد از گرد چون آبنوس

سپه بر نشاند و بزد بوق و کوس

زمین از سم اسب گشت آبنوس

تو گفتی که خورشید بر آبنوس

فشاند همی خورده سندروس

ببارید گفتی مگر سندروس

نشاندند بر تخته آبنوس

سحرگاه،هنگام بانگ خروس

برآمد زدرگاه شه بانگ کوس