که پشت همه شهر توران بدوست

چو روی تو بیند بدردش پوست

بر این زین همانا که کوهست و روست

بر او بر ندرد جز از شیر پوست

مرا آرزو جنگ کیخسروست

که او در جهان شهریار نوست

گر ایدر مرا هوش بر دست اوست

نه دشمن ز من باز دارد نه دوست

چنین زندگانی همی مرگ اوست

شگفت آن که بر تن ندردش پوست

بر آنم که از بخت کیخسروست

و گر بر سرم روزگاری نوست

سخنهات چون گلستان نوست

ترا هوش بر دست کیخسروست