تو را بس همین نکته گر عاقلی

بیابی اگر مرد صاحبدلی

نگویی که بد سعد یار علی

دو بین بود آن بد گهر زاحولی

مهین گفت: درتاز رخش یلی

کهین گفت: آزرم دار ازعلی

دل آگاه شیر کنام یلی

مه هاشمی نور چشم علی

به پوزش خم آورد یال یلی

به شه گفت: کای یادگار علی

چو گفت این برانگیخت اسب یلی

بزد بر سپه نیزه ی پر دلی

منم سرفشان تیغ دست یلی

یک جان نثار از حسین علی

سعیدی نکو سیرتی مقبلی

نبرد آزمایی گوی پر دلی

دوکوشنده شیراز کنام یلی

یکی بود موسی و دیگر علی

به همره برادرش عون و علی

دو شیر دژ آگاه غاب یلی

یکی خردسال از نژاد علی

فکند از پی رزم اسب یلی

منم بدر تابان برج یلی

منم پر گهر دست و تیغ علی

سلیل پیمبر نبیره ی علی

شکوه مهی فرو برز یلی

همه ضغیم نیستان یلی

همه جوهر ذوالقار علی

علی دست حق اوست دست علی

دوبینی در اینجا بود احولی

به پایان بشد سست دست علی

به خاک اندر افتاد چرخ یلی

از آن تیر شد چیده برگ گلی

که بد جبرییلش کمین بلبلی

شهی بر زده آستین یلی

که در قالب اوست قلب علی

که گر هست در این سپه پر دلی

نبرد آزما پهلوان و یلی

به پیشش خم آورد یال یلی

چو در نزد احمد(ص)،علی ولی