به نیروی یزدان پیروزگر

به بخت و به شمشیر تیز و هنر

وزان جایگه تنگ بسته کمر

بیامد پر از کینه و جنگ سر

به اولاد داد آن کشیده جگر

سوی شاه کاووس بنهاد سر

نخست آفرین کرد بر دادگر

کزو دید پیدا به گیتی هنر

نپذرفت ازو جامه و اسپ و زر

که ننگ آمدش زان کلاه و کمر

بفرمود تا رستم زال زر

نخستین بران کینه بندد کمر

وگرنه به گرز و به تیغ و تبر

ببرم همه سنگ را سر به سر

ز گنج و ز تخت و ز در و گهر

ز اسپ و سلیح و کلاه و کمر

بفرمودشان تا بریدند سر

فگندند جایی که بد رهگذر

صد از ماهرویان زرین کمر

صد از مشک مویان با زیب و فر

چو آمد بر شهر مکران گذر

سوی کوه قاف آمد و باختر

هم‌آواز گشتند یک با دگر

سپه را سوی بربر آمد گذر

چو بر کوههٔ زین نهادند سر

خروش آمد و چاک چاک تبر

بدانست سودابه رای پدر

که با سور پرخاش دارد به سر

ز ایوان سالار تا پیش در

همه در و یاقوت بارید و زر

بگفتند گفتار او با پدر

پر از کین شدش سر پر از خون جگر

بدرید چنگ و دل شیر نر

عقاب دلاور بیفگند پر

سراپرده و گنج و تاج و گهر

پرستنده و تخت و زرین کمر

بیاراست کاووس خورشید فر

بدیبای رومی یکی مهد زر

همه چوب بالاش از عود تر

برو بافته چندگونه گهر