چو مهتر به هم رایشان دید راست

سزای نریمان بسی هدیه خواست

چو شاه کجا آگهی یافت راست

فرستاد کس وز نریمان بخواست

مه ده منم و این ده ایدر مراست

از ایران پدر مادرم از کجاست

ره بت پرستی هم از شیث خواست

که از مرگ چون گشت با خاک راست

گوا کرد بر بنده گوینده راست

دو گیتی براو مر یکی بی گواست

فرستادشان بر چپ و دست راست

کمین کرد خود هم بدان سو که خاست

ز بس نعره هر کوه نیمی بکاست

به هرکشور از خون دو صد چشمه خاست

که خواهد نژادی بزرگ از تو خاست

که گیتی بدارد به شمشیر راست

مر او را ز بهر نریمان بخواست

همه دست پیمان او کرد راست

به دل دشمنی جوی و بدخواه ماست

کز اهریمنی تخمه اژدهاست

به دیدار گفتی پدر بود راست

برین برگوا کس نبایست خواست

پدرم از جهان جز مر او را نخواست

به شمشیر گیتی ازو گشت راست

سزا پادشاهی مر آنرا سزاست

که او بر هوای دلش پادشاست

نوندی سر سال نو کرد راست

خراج خداوند کابل بخواست

بر این کار پوینده ای کرد راست

ز شاه کیان هم بدین نامه خواست

برادرم زندست و با من گواست

در آن نامه هم نام و هم خط ماست

یکی خواسته کان جهان را بهاست

چو من گردی آورده از چپ و راست

بگفت این و با لشکر از چپ و راست

به جنگ آمد و گرد کوشش بخاست

بیفکند چندان سر از چپ و راست

چو گرشاسب را دید بگریخت خواست

بدانسان زدندش همی چپ و راست

که در کوه و دریا چکاچاک خاست