گر مقصر شدم به خدمت تو

بد مکن بر رهی کمانی خویش

بهترین خدمتست آنکه رهی

دور دارد ز تو گرانی خویش

بی‌چنو پیر در جوانی خویش

که خورد بر ز زندگانی خویش

سیرم از عمر و زندگانی خویش

می‌بگریم بر این جوانی خویش

سگ بود کو ز ناتوانی خویش

خوش نخسبد به پاسبانی خویش

هرکس از گرمی جوانی خویش

داد بر باد زندگانی خویش

از غرض‌های این جهانی خویش

باز برخور به زندگانی خویش