هر شب از آتش رخسار تو سوزم چو چراغ

رود از فکر سرزلف تو دودم به دماغ

سوزم از رشک چه سوزد کسی از داغ غمت

هر کس از داغ غمی سوزد و من از غم داغ

سایه بر عارض گلرنگ تو انداخته زلف

[...]

سوخته بر دل او آتش حسرت صد داغ

ز پریشانی جمعیتش آشفته دماغ

شد هلا موج زنان خون شقایق در باغ

لاله در راغ برافروخت ز هر گوشه چراغ

همچو مستی که کند ترز بط باده دماغ

کرد از شیشه وحدت می گلگون با یاغ

تا کرمویل برافروخت ز مشروطه چراغ

مرغ آزادی شد نغمه‌سرا در صف باغ

نسترن با فر لهراسبی آمد در باغ

نرگس از ژاله چو گشتاسب تر کرد دماغ

آتش افروخت کل از چهره زردشت به راغ

داد رویین‌تن کاجش پی ترویج فراغ