در سماعی که در وی از سر ذوق

نفشاند حریق شعله شوق

علم افراخت عشق بر عیوق

لیک نام و نشان نه از معشوق

چند گویم ز خیمه و الجوق

چند بینم کجاوه و صندوق

با کمال تباین این جوق

جملگی را توجه است به فوق

گر کسی را، بدل فتد این ذوق؛

افگند ذوق، گردنش را طوق!

گاه اخذ وظیفه نصف حقوق

میرود بهر جرم در صندوق

دست بر گردنش کند چون طوق

سر و دستش ببوسَد از سرِ شوق