ای ز بیمت دل عشاق دو نیم

خطر مخلص راه تو عظیم

گفت با خاصگی آن مرد حکیم

کای ز جاه آمده در چاه مقیم

گفت روزی به مناجات کلیم

کای جهاندار خداوند حکیم

ور بر آفاق زنی حمله بیم

قاف تا قاف شود حلقه میم

بود تا بود در آن پاک حریم

همچو پاکان بدل پاک مقیم

بود این صخر از ابناء سلیم

داشت با آل اسد کین قدیم

بُد ربیعه پسر ثور زعیم

حمله بردند بر ابناء سلیم