خود او بیضه سیمرغ ظفر

طایر دولت از آنجا زده پر

بر زمین ماند ازو کیسه زر

از دل سفله ز دنیا پرتر

ای ز تو اهل نظر تیز بصر

کارت از قاعده عدل بدر

لیک چندان چو قلم رنج مبر

کت بجز خط نبود هیچ هنر

هر سبق را که نهی پیش نظر

تا ندانی ز سر آن مگذر

گه پی مثنوی آری زیور

بر یکی وزن هزاران گوهر

کودکی را پدر آمد ز سفر

هر که کردش ز در خانه گذر