هر که در بادیهٔ عشق تو سرگردان شد

همچو من در طلبت بی سر و بی سامان شد

بی سر و پای از آنم که دلم گوی صفت

در خم زلف چو چوگان تو سرگردان شد

هر که از ساقی عشق تو چو من باده گرفت

[...]

خبرت هست که در شهر شکر ارزان شد

خبرت هست که دی گم شد و تابستان شد

خبرت هست که ریحان و قرنفل در باغ

زیر لب خنده زنانند که کار آسان شد

خبرت هست که بلبل ز سفر بازرسید

[...]

باز عید آمد و لب‌ها ز طرب خندان شد

شادی عید پدیدار تو صد چندان شد

ماه در عید نپوشد رخ و باشد پیدا

پرده برگیر که دیگر نتوان پنهان شد

ابرویت داد به مردم ز مه عید نشان

[...]

دیده ها تا که بر احوال سخن گریان شد

نقطه روی سخن اشک سخن فهمان شد

بسکه خون در تن الفاظ ازین غم زده خوش

کاسه دایره حرف ز خون پنهان شد

می توان یافت که در هر دو جهانست عزیز

[...]

شاخ طوبای قدش بسکه بخون غلطان شد

شاخۀ مرجان شد