تو گواه باش خواجه که ز توبه توبه کردم

بشکست جام توبه چو شراب عشق خوردم

به جمال بی‌نظیرت به شراب شیرگیرت

که به گرد عهد و توبه نروم دگر نگردم

به لب شکرفشانت به ضمیر غیب دانت

[...]

ز خراش دم به رقت، ز گداز دل به دردم

دم آتشین بیانان بفسرد و گفت سردم

شده ام ز خویش قانع به خیال جلق و دلقی

نه به درد بازگشتم، نه ز دیده آب خوردم

دهم ار غذای مرغان به خیال دام و قیدم

[...]

چه عجب اگر نسوزد دل کس به آه سردم

نرسیده ام به دردی که کسی رسد به دردم

به نظر ازان عزیزم به بها ازان گرانم

که به هیچ دل چو گوهر ننشسته است گردم

من و بی حجاب گشتن، چه خیال باطل است این؟

[...]

چه عجب اگر نسوزد دل کس به آه سردم

نرسیده ام به دردی که کسی رسد به دردم

نشود گشاده چون نی، گرهی ز کار دردم

چه گلی شکفته گردد به هوای آه سردم؟