شد شما را ای همه فرخندگان

جنّ و انس از کمترین بندگان

نزد خود خوانش چو دیگر بندگان

تا شود خرسند چون خرسندگان

خوف و اندوه است قوتِ بندگان

غم شود بارِ فرح‌جویندگان

راه بگشادند بر آیندگان

آفرین بر جان آسایندگان

جامه ها در رنگ گوناگون زدند

در چمن ها چهره آرایندگان

در نگر در عالم کون و فساد

[...]

زین سبب فرمود حق با بندگان

سوی من آیید ای آیندگان

بهترینی چون تو از بخشندگان

پس ببخش از فضل خود بر بندگان

چون تویی بهتر ز بخشایندگان

جز تو بخشاینده نی بر بندگان