رزق ما نظاره خشکی است از بالای سرو

وقت قمری خوش که بر سرمی کشد، مینای سرو

در گلستانی که شمشاد تو آید در خرام

سبزه خوابیده گردد قامت رعنای سرو

طوق قمری می کند این جمع را گردآوری

[...]

گر بلغزد بر کنار جوی هستی پای سرو

سایه ات را می نشاند باغبان در جای سرو

بس رشک قامت او سوخت سر تا پای سرو

موج قمری ریخت از خاکستر اجزای سرو

پیکر آزادی و بار تحمل تهمتست

یک قلم دست تهی می‌روید از اعضای سرو

نالهٔ آزاد الفت پرور زنجیر نیست

[...]

بس که یادِ قامتت بر باد داد اجزای سرو

نالهٔ قمری شد آخر قدکشیدن‌های سرو

چیدنِ دامن درین‌ گلشن‌ گلِ آزادگی است

کیست تا فهمد زبانِ عافیت ایمای سرو؟

مطلبِ آزادگی‌ها پُربلند افتاده‌است

[...]