اقتلونی اقتلونی یا سقات

ان فی قبستی حیات فی الحیات

معجز است این نامه یا سحر حلال

هاتف آورد این سخن یا جبرئیل

نپرورد این دایه مهربان

خلف چون تو در مهد نه آسمان

هر که را از هستی او زندگی

جاودان پاید بوی پایندگی

هر کجا ناز از خداوندی او

آفرینش را نیاز بندگی

شمع مریم را بهل افروخته

که بخارا می رود این سوخته

تا توانستم ندانستم چه سود

چون بدانستم توانستم نبود

بست زاهد از ردای خویشتن

پرده بر روی خدای خویشتن