کاهلان امرودبن جویند لیک

تا بدان امرودبن راهیست نیک

نطقها نسبت به تو قشرست لیک

پیش دیگر فهمها مغزست نیک

بر خیال آن صفا و نام نیک

رنگ پوشیدن نکو باشد ولیک

گفت معشوق این همه کردی ولیک

گوش بگشا پهن و اندر یاب نیک

ظاهرش ماند به ظاهرها ولیک

قرص نان از قرص مه دورست نیک

از بشر بگرفت منطق یک به یک

از بشر جز این چه داند طوطیک

گفت نادر چیز می‌جویی ولیک

غافل از حکم و قضایی، بین تو نیک

تو همی‌گویی که می‌بینم ولیک

دیدِ آن را بس علامتهاست نیک

زانک کان را در زری نبود شریک

مرحبا ای کان زر لاشک فیک

جمله مرغان ترک کرده چیک چیک

هم‌زبان و یار داود ملیک

در نظر آنچ آوری گردید نیک

بس گش و رعناست این مرکب ولیک

صورت صندوق بس زیباست لیک

از عروض و سیم و زر خالیست نیک