بود بر درگاه آرامی عظیم

نه امیدی هیچکس را و نه بیم

قلب از آنم من که میگردم مقیم

تا رسد از نفخ روحم یک نسیم

هست جود و فضل تو بحری عظیم

در بر آن کی بود امکان بیم

آمد از من آنچه آید از لئیم

تو بکن نیز آنچه آید از کریم

چون بدید آن آب خوش مرد سلیم

گفت بیشک هست این آب نعیم

آمدم از دور جائی دل دو نیم

نقد رحمت خواهم از تو ای کریم

بود آن آیینه در پیش حکیم

روی خود را دید او در وی مقیم

جوهر عشق است دریای عظیم

جوهر عشق است رحمان و رحیم

سالکان بودند شیران کریم

جمله پیچیدند سر اندر گلیم

با بزرگان و حریفان و ندیم

می‌شد اندر راه پیش آن حکیم

اولین و آخرینی یا کریم

ظاهرین و باطنینی یا عظیم

روز وشب در مجلسم باشی مقیم

نزد من باشی مرا باشی ندیم

این همه گویندگان دارد ندیم

کی کند باد من مرد سلیم

گر ترا دردی بود در ره مقیم

ور ترا در عشق شد قلب سلیم

گر تو در بند هوا باشی مقیم

کی شود قلب تو ای خواجه سلیم

چارچیز است از عطاهای کریم

با تو گویم یاد گیرش ای سلیم

میهمان هست از عطاهای کریم

هر که زو پنهان شود باشد لییم

جوهر عشقست دریای عظیم

جوهر عشقست رحمان رحیم

دید عیسی سهمگین گوری عظیم

نزد آن استاد عیسی سلیم

راز من کی خودبداند هر حکیم

راز ما میداند اللّه رحیم