هر جمادی با نبی افسانه‌گو

کعبه با حاجی گواه و نطق‌خو

لذت از جوعست نه از نقل نو

با مجاعت از شکر به نان جو

هست در خانهٔ فلانی رو بجو

نام خانه و نام او گفت آن عدو

خواه احمق‌دان مرا خواهی فرو

آن من شد هرچه می‌خواهی بگو

باز گشت از مصر تا بغداد او

ساجد و راکع ثناگر شکرگو

زوترش بردار آویزید کو

عیسی است از دست ما تخلیط‌جو

مدتی رو ترک جان من بگو

رو حریف دیگری جز من بجو

ای تن صدکاره ترک من بگو

عمر من بردی کسی دیگر بجو

من برم صندوق را فردا به کو

پس بسوزم در میان چارسو

در نبی ان استطعتم فانفذوا

این سخن با جن و انس آمد ز هو

در جوال نفس خود چندین مرو

از خریداران خود غافل مشو

ای تن اکنون دست خود زین جان بشو

ور نمی‌شویی جز این جانی بجو

آن گداز عاشقان باشد نمو

هم‌چو مه اندر گدازش تازه‌رو

ای دهان غافل بدی زین باد رو

از بن دندان در استغفار شو

سر او را چون شناسی راست گو

گفت من خامش نشینم پیش او