نوع انسان مزرع و تو حاصلی

کاروان زندگی را منزلی

قطره ی شبنم سر شاخ گلی

تافت مثل اشک چشم بلبلی

رفت روزی نزد شیخ کاملی

آنکه اندر سینه پروردی دلی

حضرت شیخ میانمیر ولی

هر خفی از نور جان او جلی

فرد بر می خیزد از مشت گلی

قوم زاید از دل صاحب دلی

امتی در حق پرستی کاملی

امتی محبوب هر صاحبدلی

آن دخ رستاق زادی جاهلی

پست بالای سطبری بد گلی

تا کجا طوف چراغ محفلی

ز آتش خود سوز اگر داری دلی

از درون این گل بی حاصلی

بس غنیمت دان اگر روید دلی

آنکه فانی گشت در عشق علی

گر انا الحق گفت حق گوید بلی

پیر عقلت هرچه گفت از کاملی

در ادای آن تو کردی کاهلی

این بود درس جوانمردی بلی

خواست‌ آموزد به ما آنرا علی