در چنین ره کآن نه بن دارد نه سر

کس مبادا ایمن از مکر و خطر

بود بس بیننده و بس راهبر

زو نبودی شیخ را آگاه‌تر

شیخ چون از کعبه شد سوی سفر

او نبود آنجایگه حاضر مگر

کز قضا او را چه بار آمد به بر

وز قدر او را چه کار آمد به سر

حکمت اسرار قرآن و خبر

شسته بودند از ضمیرش سر به سر

برکشیدند آن همه بر یک دگر

چه پر و چه بال و چه پای و چه سر

پیش هدهد صد هزاران بیشتر

صف زدند از خیل مرغان سر به سر

نه به سیم این یافتم من نی به زر

هست این دولت مرا زان یک نظر

تو به طاعت عمر خود می‌بر به سر

تا سلیمان بر تو اندازد نظر

کودکش گفت ای امیر پر هنر

هفت طفلیم این زمان ما بی‌پدر

شاه گفتا گم بباشی ای پسر

گر ز ماهی گیر خود یابی خبر

این همه تشریف و صد چندین دگر

یافتم از عزت آن یک نظر

تانیفتد بر تو مردی را نظر

از وجود خویش کی یابی خبر

پیرمردی خارکش می‌راند خر

خار وی بفتاد وی خارید سر

گفت ای شه این ز من ارزان مخر

کم بنفروشم ز ده همیان زر

هست دنیا چون نجاست سر به سر

خلق می‌میرند در وی در به در

مرد چون افتاد در بحر خطر

کی خورد یک لقمه هرگز بی‌خبر

چون برو بی‌خاک میدان سر به سر

نیم جو زر یابی، نان خر تو بخور

چون ندارم هیچ آبی برجگر

بی‌جگر نانیم ده خونم مخور

ور چنانست این زمان ای بی‌خبر

آرزوی تو که بازآیی دگر