عدل کن تا بر جهان سروری

ورنه در ملک جهانی بی سری

سود از اینجا بر که آنجا غم خوری

چون نداری معرفت حسرت بری

معنی اوّل تو ای در سروری

معنی آخر تو ای در رهبری

گه به گیلان در روی چون ششدری

گه درون شیروان بر منبری

گر تو غیر از وی بگیری رهبری

در جهان باشی تو کمتر از خری

علم بهر آنکه بالا بگذری

یا ز اوقاتی ته نانی خوری

پس جهودان کور در پیغامبری

سجده کرده پیش گاوی از خری

چارصد سالش گناه کافری

کردمی محو از کمال قادری

تا بود چون مصطفی پیغامبری

چون بود در سایه او دیگری

در فروع آفتاب خاوری

چون کند آخر چراغی رهبری

بود آدم بی پدر بی مادری

او بپروردش زهی جان پروری

پس سلیمان را دران سلطان سری

داد در شاهی فقر انگشتری

شیر حق با تیغ حق دین پروری

همچو زال و رستم دستان گری

از کمال شعر و شوق شاعری

چرخ را بین ازرقی و انوری

ور ز بالا سوی ارکان بنگری

هم شهابی بینی و هم عنصری

تا سخن آمد به شعر و شاعری

هر کسی می‌گفت حرفی سرسری

شاعری در منصب پیغامبری

همچو حجامیست در اسکندری

نه مسلمان دولتی نه کافری

وین تحیر را نه پائی نه سری

گه شوی مشغول در انگشتری

خودپرستی تو و یا خدمت گری

سالک همچون موکل بر سری

پیش میکائیل شد چون مضطری