ایمنی از بد خطای دیگرست

صحبت صبیان ازینها بدترست

این همه اشجار معنی بربرست

جایشان بر خاک و باد و آذرست

هرچه تصنیف کسانی دیگرست

همچو طفل شیرخوار مادرست

تو گواهی ده که او پیغمبرست

از دگر پیغمبران او مهترست

هست روح اللّه و ما را سرورست

بر یقین کل که او پیغمبرست

رنج برّ و بحر درش بر سرست

بعد از آن در جستن آن گوهرست

این چنین درها که به از جوهرست

از معانی آن همه پر زیورست

در های تو همه پر گوهرست

از برای تو همه پر زیورست

درهای توعجب پرجوهرست

مر ترا در بحر دل در دفترست

جوهر عشقش عجایب جوهرست

قیمت آن از دو عالم برترست

این جهان و آن جهان کل جوهرست

از وجود شاه اسمی مضمرست

عاشقی گر زین سر و گر زان سرست

عاقبت ما را بدان سر رهبرست

گرچه تفسیر زبان روشنگرست

لیک عشق بی‌زبان روشنترست

پنبهٔ آن گوش سِرّ گوش سَرست

تا نگردد این کر آن باطن کرست

در حذر شوریدن شور و شر‌ست

رو توکل کن توکل بهتر‌ست

از عجب گفتم گر او را صد پر‌ست

او به هندستان شدن دور اندرست

چند صورت آخر ای صورت‌پرست

جان بی‌معنیت از صورت نرست

پس زبان محرمی خود دیگرست

همدلی از همزبانی بهترست

زاغ کو حکم قضا را منکرست

گر هزاران عقل دارد کافرست

از قضا این تعبیه کی نادرست

از قضا دان کو قضا را منکرست