کای توهم استاد وهم ره دان من

از کلامت یافت لذّت جان من

لافتی الاّ علی در جان من

ذوالفقار و سیف او ایمان من

عشق او سر بر زده از جان من

عشق او گشته همه ایمان من

تن زدی تا کلبهٔ احزان من

در هم افکندند بی فرمان من

پیر گفتش گوئیا ای جان من

آیتی در شأن تست و آن من

گرچه بسیاریست خط درشان من

نیست خط عشق در دیوان من

یا ببوئی زنده گردان جان من

یا بساز از داروئی درمان من

وقت آن آمد که فرزندان من

درخوشی بینند جسم و جان من

روی عالم بود در فرمان من

هرچه بد اندر جهان، بد آن من