باز یارب چونم از هجران دوست

باز چون گم گشته ام جویان دوست

تا همی خایم لب و دندان خویش

ز آرزوی آن لب و دندان دوست

دیدگانم ابر درافشان شده ست

[...]

آنکه نگذشته‌ست بر نیران دوست

کی گذر دارد سوی بستان دوست

خانمان خواهد ولی ویران دوست

هم زن و فرزند را قربان دوست

ای انیس گلشن و بستان دوست

مرحبا ای پیک مشتاقان دوست