گفتمش «بگذر ز آئین فراق

ابغض الاشیاء عندی الطلاق»

ناز آلوده به عطر اشتیاق

ناز قاطی گشته با بوی فراق

لیک بودند این سه تن از اتفاق

در فن خود هرسه قاآنی مذاق

قهقهی زد از سر درد فراق

زار نالید از هجوم اشتیاق

شد چو آذربایجان پاک از نفاق

خواجه وارد گشت با صد طمطراق

وصلها را جانشین گشته فراق

بهر برد و باخت، نه جفت و نه طاق