مقبل آن مردی که شد زین جفت طاق

پشت بر وی کرد و دادش سه طلاق

خم مشو پیش توانگر همچو طاق

تا نگردی یار با اهل نفاق

دور باش ای خواجه از اهل نفاق

در جهنم دان منافق را وثاق

چند پاره دفتر از درد فراق

ساختم از خویشتن در اشتیاق

وارهان ما را تو از جور فراق

در میانه من شدم بر اشتیاق

درد باید درد بی حد از فراق

هر زمان در راه او پر اشتیاق

ای بسا بردرد و سودای فراق

داده جان خویشتن در اشتیاق