قبه ای از تختها افراشته

خواجه را بر کنگرش بگذاشته

تیغ فرمان بر سرش واداشته

صد رقیبش پیش و پس بگماشته

پشته ی خاری به دوش انباشته

هر قدم با صد الم برداشته

از دو عالم‌ دست‌ و دل برداشته‌

هر چه‌ را جز حق‌ عدم انگاشته‌

وآنچه بود از باغهای کاشته

تاکها از چوب و نی افراشته

هم بنائی چرخ را برداشته

قبّه ای بالای ارض افراشته

کش بود از هر طرف برداشته

بادبان های بلند افراشته

این چنین نبود که او پنداشته

بل فتد در آتش انباشته

سینه‌ها از بد دلی انباشته

وسوسهٔ بدخواه در دل کاشته