آن عزیز از وی بپرسیدی به‌راز

کز برای چیست این سختی و آز

گر ترا شه در دهد زین بحر راز

وارهی یکسر ز زهر و قهر باز

گفت تا جوهر بیاوردند باز

شاه دست خود بکرد آنگه دراز

نی من از تو باز خواهم گفت راز

این حدیث از تو نخواهم گفت باز

کل شوی آنگاه چون بینی تو راز

اولین یابی به آخر هم تو باز

میبرید او راه خود در پرده باز

تا مگر پیدا شود در پرده راز

رمز حال خود بگو با ما تو باز

تا ببینم رمز تو باز از نیاز

برگذشتم زو شدم در پرده باز

پرده دیگر دریدم هم به ناز

سالها گردیده در شیب و فراز

لیک هم مانده درون پرده باز

گاه در شیبم گهی اندر فراز

باز میجویم ز استاد این نیاز

راه رو در ره ممان ای پرده باز

تا نگردد در عقوبت ره دراز

من چنین حیران در این راه دراز

تن ضعیف و دل نزار وجان گداز

من چه دانستم درین راه دراز

تا مرا باشد قرین کار ساز

من نخواهم گشتن از اینجای باز

میروم اینک عزیزان برفراز

راه کل راهیست دشوار و دراز

گرچه در پیشی تو چندینی مناز

ای بسی شب کاندرین پرده براز

گفتم اسرار نهانی جمله باز

آتش صورت بمعنی گشت باز

آنگهی بررای دیگر کرد ساز

رازدار تو منم در پرده راز

پرده را از روی خود برگیر باز

بانگ میکردند از صندوق راز

مرد ره بین گشت از آن اسرار باز

راز تو هم باتو خواهم گفت باز

رازدار من تویی ای بی نیاز