آن زن از دکان فرود آمد چو باد

پس فلرزنگش به دست اندر نهاد

تا جهان باشد ملک مسعودی باد

کاین جهان گشت از ملک مسعود شاد

در زمانه دیده رادی ندید

هیچگه همچون ملک مسعود راد

که بهمت چون ملک مسعود چرخ

[...]

خادم سرگشته در راه ایستاد

تا به نزدیک ایاز آمد چو باد

شیخ حالی بازگشت از ره چو باد

باز شوری در مریدانش فتاد

شیخ بر وی عرضهٔ اسلام داد

غلغلی در جملهٔ یاران فتاد

صد هزاران عقل اینجا سرنهاد

وانک او ننهاد سر، بر سرفتاد

تا که مرد نانوا نانش بداد

شد همی جاروب و غربالش بیاد

هیچ کس را در جهان این اوفتاد

کو پس از مردن بزاید نابزاد

دیگری گفتش که‌ای نیک اعتقاد

برنیامد یک دم از من بر مراد

چون درآمد شب، سر آن پاک‌زاد

مدبری در آستان او نهاد

تا که از جایی دری بگشاد باد

روشنی در خانهٔ گلخن فتاد

چون خلیل الله درنزع اوفتاد

جان به عزرائیل آسان می‌نداد

شاه را دردی ازو در دل فتاد

خوش شد و بر عفو کردن دل نهاد

خط ایشان یوسف ایشان را بداد

لرزه بر اندام ایشان برفتاد

چون نظام الملک در نزع اوفتاد

گفت الهی می‌روم در دست باد

جسم را از خاک قدرت نقش داد

روح را از آتش و از باد زاد

روح را چون جان در این تن او نهاد

سرّ اسرارش در این جان زوفتاد

مصطفی گفتا که حیدر پاک زاد

مرتضی گفتا که علم احمد بداد

حق تعالی گنج اسرارم بداد

در درون من معانی را گشاد

همچو تو فرزند درگیتی نزاد

دشمنانت را سر و تن گو مباد