من عجب دارم همی از شاعران

تا چرا گویند راد است آفتاب

گرد صحرا سال و مه گردد همی

تا کجا در یابد او یک قطره آب

برخورد آن آب و آنگه میدهد

[...]

آدمی زینجا نخواهد برد هیچ

گر سکندر گردد و قارون شود

در جهان دیدی که چون آمد نخست

همچنان کامد چنان بیرون شود

حقتعالی اندرین دنیای دون

بندگان نیک را بنواخت نیک

من خود از نیکان نیم باری مرا

میتواند داشت زین بهتر ولیک

دخل عمرم خرج شد در انتظار

گرچه من بر صبر کردن قادرم

بیش ازین دانم که تاب صبر نیست

فی المثل گر خود ادیب صابرم

هر که در اصلش بزرگی بوده است

آن ازو هرگز نگردد هیچ کم

پیل کو جز خدمت شاهی نکرد

چون ز آسیب فنا گردد عدم

زاستخوان او اگر پیلی کنی

[...]

ای شده فر شکوه مسندت

هم جمال ملت و هم زین آن

بنده را دینیست بر انعام تو

چون بنگذارد سخایت دین آن

هر زمانم طعنه از دشمنیست

[...]

کاشکی برخاستستی روز حشر

جمع گشتی باز این اجزای من

تا ببینم آل پیغمبر بکام

ورچه دوزخ بود خواهد جای من