صبح عطسه زد یار، با وفا

گشت مشک بو، عطسه صبا

خون ز عارضش بر زمین چکید

شد زمین بهشت از، گل و گیا

تا صبا کشید از رخش نقاب

[...]

روی و موی تو، ای تو رب و رب

چون بیاض صبح در سواد شب

تاخت عشق تو، بر حصار دل

همچو برعجم لشگر عرب

بی سبب به عقل عاشقا مخند

[...]

تا نسیم صبح، بر جهان وزید

در چمن شکفت نوگل امید

شد غزال عدل در چمن چمان

گرگ هار ظلم از، رمه رمید

دست حق برون شد ز آستین

[...]

زاغ و لاغ شب در سفیده دم

خفت وزد به دم جفت زد به دم

کس ندیده بود، تاکنون کند

از غزال رام، گرگ هار رم

وقت الصبوح راح فی القلوب

[...]