از ساحت پاک آشیانی

مرغی بپرید سوی گلزار

در فکرت توشی و توانی

افتاد بسی و جست بسیار

رفت از چمنی به بوستانی

[...]

ای گربه، ترا چه شد که ناگاه

رفتی و نیامدی دگر بار

بس روز گذشت و هفته و ماه

معلوم نشد که چون شد این کار

جای تو شبانگه و سحرگاه

[...]

از میوهٔ باغ، چشم بر بند

خوش نیست درخت میوه بی‌بار

با روزی خویش، باش خرسند

راهی که نه راه تست، مسپار

آنجا که پر است و حلقه و بند

[...]

زان دم که تو خفته‌ای درین غار

گردنده سپهر، گشته بسیار

بس پاک دلان و نیک کاران

آلوده شدند و زشت کردار

بس جنگ، به آشتی بدل شد

[...]

از لانه برون مخسب زنهار

گه دایه شوی، گهی پرستار

بس رنج کشید و خورد تیمار

تا راز نهفته شد پدیدار

آموخت بسیت رسم و رفتار

[...]