گر گناهی باشدت آید ز من

وامکن از گردن ایشان رسن

هست دریائی پر از خون موج زن

سالکان بسیار در وی همچو من

غیر از این هر دین که داری محو کن

تا بیابی مغز عرفان زین سخن

گر شوی ذوالنون مصری پرمحن

بایزیدی گر شوی بسطام فنّ

من بدیدم دید او در خویشتن

ز آن بنالم همچو بلبل در چمن

تحفه‌ای دارم که داده بی سخن

پیشتر از آفرینش پیرمن

ز آن زمان تا این زمان سال کهن

چل هزاری سال رفت از این سخن

این تحف را حق فرستاده بمن

ز آنکه می‌بینم درو سرّ لدن

کبر را از سر برون کن همچو من

هم درین دنیا مگیر آخر وطن

رو تو راه مصطفا رو همچو من

تا که صافی گرددت هم جان و تن

بعد ازینها بایدت بیرون شدن

از میان خلق دنیا همچو من

دیگر از افراط خوردن ترک کن

با خلایق نیز کم باید سخن

یا علی زین خلق یارانت چو من

پیش تو ماندند آخر هفده تن

این سه معنی را بگویم با تو من

چون تو هستی در معانی گام زن

پس سخاوت گشت حق آن حسن

پس ولایت از حسین آمد علن

ترک ایشان گیر و ترک خویشتن

تا شوی در دنیی و عقبا چو من

گفت شاه اولیا بشنو ز من

جمله یک نورند اندر یک بدن

چون شنید از شه اباذر این سخن

رفت سوی آنچنان داش کهن

پیش شه چون آمدند آن هر دو تن

نعره‌ای کردند هر سو مرد و زن

تا بگوید روح انسانی سخن

وین معانی را ببین و گوش کن