نیک برنج اندرم از خویشتن

گم شده تدبیر و خطا کرده ظن

گر بر کنم دل از تو و بردارم از تو مهر

آن مهر برکه افگنم آن دل کجا برم؟

سرفراز و بفرخی بگراز

لهو جوی و بخرمی می‌خور

گر ضمیرت بخواهدی بی شک

از دل آسمان خبر کندی

گردون گشاده چشم و زمانه گوش

هر حکم را که رای تو امضا کند همی

ز رایش ار نظری یابد آفتاب بصدق

که خواند یارد صبح نخست را کاذب؟

خود ز رنگ زلف و نور روی او برساختند

کفر خالی از گمان و دین جمالی زیقین

خیره ماند از قیام غالب او

حمله شیر و حیلت روباه

سالها باید که تا یک سنگ اصلی زافتاب

لعل گردد در بدخشان یا عقیق اندر یمن

آب صافی شده ست خون دلم

خون تیره شدست آب سرم

بودم آهن کنون ازو زنگم

بودم آتش کنون ازو شررم

گر زبان تو راز دارستی

تیغ را بر سرت چه کارستی؟

کز ضعیفی دست و تنگی جای

نیست ممکن که پیرهن بدرم

گشت لاله ز خون دیده رخم

شد بنفشه ز زخم دست برم

اگر خوش خویی از گران قرطباتان

وگر بدخویی از گران قرطبانی

بنده آن را چگونه گوید شکر

مهر و مه را چه گفت خاکستر؟