منِ خاکی کزین محراب هیچم

چنو صد را به حکمت گوش پیچم

در سخا و سخن چه می‌پیچم‌؟

کار بر طالع است و من هیچم

از آن این نکته بر انگشت پیچم

که جز تو هیچ کس ناید به هیچم

چو مویی گر ببرّی سر به هیچم

چو مویت سر ز خطّ تو نپیچم

چو مویی بر نمی‌گیری به هیچم

چگونه همچو مویی بر تو پیچم

چون مار ز افسون کسی می‌پیچم

چون طرهٔ جعد یار پیچاپیچم

والله که ندانم این چه پیچاپیچست

این میدانم که چون نپیچم هیچم

از یاد تو غافل نتوان کرد به هیچم

سر کوفته مارم نتوانم که نپیچم

از یاد تو غافل نتوان کرد به هیچم

سر کوفته مارم نتوانم که نپیچم

چکند عذر پیچ بر پیچم؟

که ز کردار خویش بر هیچم