مدان خالی از هم‌نشینی مرا

که بینم تو را گر نبینی مرا

چو در خوابی از حور عینی مرا

یقینم که در خواب بینی مرا

به میدان کینه چو بینی مرا

ز گردان عالم گزینی مرا

خواب غفلت شد گران از بس ز خودبینی مرا

سیل نتواند ز جا کندن ز سنگینی مرا

بود بی رنگی ز آفت جوشن داودیم

تخته مشق شکستن کرد رنگینی مرا

تا درین گلشن پر و بالم چو طوطی سبز شد

[...]

کنون گرچه در زیر زینی مرا

ابر زین ازین پس نبینی مرا