چون نگارم خال مشکین بر رخ رنگین زند

نقطه‌ها گویی ز عنبر بر گل و نسرین زند

چون ز شرم و خویشتن‌داری نهد بر هم دو لب

از عقیق و لعل‌ گویی قفل بر پروین زند

گر ببیند روی چون دیبای او بازارگان

[...]

با عارض تو زلف دم از نقشه چین زند

بر آب حد کیست که نقشی چنین زند

باید چو ساعد توز سیمش به آستین

هر کس که دست در تو چو آن آستین زند

رضوان ز شوق آنکه چو طوبی کنی خرام

[...]

زلفت که بر سمن گرهی عنبرین زند

توقیع حسن بر ورق یاسمین زند

مهریست نقش خاتم دولت که آفتاب

آنرا ز مهر عارضی نو بر زمین زند

حیف است اگر به خاک سر کویت ای صنم

[...]

گردون بشیشه تهیم سنگ کین زند

طالع بشمع کشته من آستین زند

مقبول روزگار نگشتیم و ایمنیم

ما را که برنداشته چون بر زمین زند

چاک دلم نه بخیه مرهم کند قبول

[...]

گل به غارت می رود،کو بلبلی کآید به باغ

دشنه از سوسن بگیرد، بر تن گلچین زند

هر موج خون به سینه مرا تیغ کین زند

آن تندخو ز ناز چو چین بر جبین زند

دور از تو ذرهٔ من دشمن همند

هر موج خون به شمع دلم آستین زند

ممنون نیم زگریه که شبهای هجر او

[...]