شرفش بهر قال و قیلی را

دحیه کردست جبرئیلی را

جهل تو بهر قال و قیلی را

دحیه کردست جبرئیلی را

خوانده «قل هذه سبیلی» را

داده هر یک بدو دلیلی را

گرفته از علم سروقد او پیش خیلی را

ز سبزی داغ دارد چهرهٔ او خال لیلی را

به باغ ای گل نزاکت را به پیش روی او بگذار

که چندان اعتباری نیست مهمان طفیلی را

ازان مجنون شود از دیدن ماه نو آشفته

[...]