ز گمراهی دلم همرنگ نیلست

همانا غول بختم را دلیلست

زان درختی که بیخ تبجیلست

شاخ تنزیل و میوه تاویلست

شراب از دست خوبان سلسبیل‌ست

و گر خود خون مِی‌خواران سبیل‌ست

نمی‌دانم رطب را چاشنی چیست

همی‌ بینم که خرما بر نخیل‌ست

نه وسمست آن به دل‌بندی خضیب‌ست

[...]

اگر چه اهل عالم خیل خیلست

توئی مقصود و دیگرها طفیلست

ز ذات حق بذات حق دلیلست

خدا باشد چه جای جبرئیلست

اگر آواز بال جبرئیلست

اگر تبدیل میزان خلیلست