گفتم به بر سوختهٔ خویش آیی

تو پادشهی کی بر درویش آیی

سرگشته همی روم به هر کوچه فرود

تابوک به یک کوچه توام پیش آیی

وگر وحشی صفت در پیش آئی

دهندت نامه تا با خویش آئی

تو می‌باید که هر دم پیش آئی

تو هر دم تا بکی با خویش آئی

تو بی‌خویشی اگر با خویش آئی

ز خیل پس روان در پیش آئی

اگر تو پس روی و پیش آئی

بلای روزگار خویش آئی

اگر تو پیش کار خویش آیی

ز خود خود را بلایی بیش آیی