نبایدت که پریشان شود قواعد ملک

نگاه دار دل مردم از پریشانی

چنانکه طایفه‌ای در پناه جاه تواند

تو در پناه دعا و نماز ایشانی

جگرم خون شد از پریشانی

آه! ازین جان سخت پیشانی!

گر چه شوخیست این و پیشانی

تو بنه عذر این پریشانی

از سری با چنان پریشانی

موی چون میبری به پیشانی؟

مفتی چه سر اندر پی درویشانی

ناخن زن زخم جان دل ریشانی

...بگی ار علت آزردن تست

صد بار تو...تر از ایشانی

سرنوشت مرا به پیشانی

بخت ننوشته جز پریشانی