پیوسته مرا همی نمایی بیداد

وانگاه ز من چشم همی داری داد

تو پنداری که با تو من باشم شاد

زین دستخوشی منت که آگاهی داد

بجانش چون رسید این ظلم و بیداد

همان دستور داد شکر میداد

علی فرزند موسی عالم راد

جهان فضل و دانش کرسی داد

گرامی فحل و دانشمند استاد

بدارالخلد شد از دار بیداد

بستن را چنین تسلی داد

وین‌چنین نزد خویش فتوی داد