همه او دید و جز او غیر نگذاشت

یکی شد در درون و سیر بگذاشت

هر که سودای بتان در دل دیوانه گذاشت

همچو مرغی است که شب برق بکاشانه گذاشت

آن پری دوش خم زلف دلاویز گشود

باز زنجیر بپای دل دیوانه گذاشت

آتش شمع مپندار که از سوز دلست

[...]

نه ملایک نه بشر برجا گذاشت

نه نشان از علّم الاسماء گذاشت